Close

Onvoorwaardelijke liefde

Onvoorwaardelijke Liefde.

Door het uitbreken van de tweede wereldoorlog,
verbleven de pleegouders van mijn moeder tot hun dood
in het gezin waar ik opgroeide.
Vaak hoorde ik haar pleegmoeder
tegen mijn moeder boos zeggen:
Je kunt wel merken dat je mijn eigen kind niet bent.
Mijn moeder trok zich dan huilend terug.
Ik begreep het niet.
Was mijn moeder niet de allerliefste op aarde?
Op velerlei manieren leerde ik spelenderwijs wat Liefde is.
Met de nadruk op er te zijn voor de ander.

Bij het opgroeien bemerkte ik dat liefde ook een
vanzelfsprekend verwachtingspatroon opriep.
Ik hou van je, dit doe ik voor jou en dan een lijst van verwachtingen en verlangens,
vooral toen ik ouderen bezocht,
die torenhoge verwachtingen hadden
van hun eigen kinderen.
Om mij heen hoorde ik vaak verhalen
van teleurgestelde ouders.
Liefde was vaak aan de wensen van de ander voldoen.
Ik dacht daar over na.
Als een ander iets voor je deed was toch een cadeau?

Toen ik een kindje ging dragen, zei ik tegen het kindje:
Ik hou van je en zal je alles geven wat je nodig hebt,
maar jij hebt zelf een keuze of je die liefde
wil beantwoorden en hoe je er mee omgaat.
Ik aanvaard het als je niet van mij houdt.

Eens heel laat in de avond moest er nog veel afval
aan de weg gezet worden,
dat vroeg zou worden opgehaald.
Ik was uitgeput, een tienerzoon kwam thuis.
Ik vroeg hem wil je even het vuil buiten zetten?
Nee was zijn woord. Ik ben moe, u kunt het zelf wel.
Ik liet het nu als een bevel klinken, hij weigerde weer.
Toen zei ik, ik ben zo moe, wil je het doen voor mij?
Tot mijn verrassing zei hij:
Nu gebruik je liefde als chantage!

Zo kwam ik mezelf tegen en dat gebeurt me nog regelmatig. Liefde zonder verwachtingen is moeilijk,
een kunst, maar is het mogelijk?
Steeds terugschakelen naar jezelf.
Niet invullen voor een ander.
Velen zetten zich in voor een ander,
zonder iets terug te verlangen!
Liefde zonder voorwaarden, leert ons dat het leven zelf?

Inneke van den Hof
gedachten@innekevandenhof.nl