Close

Douche

Met mijn dochter, een vriendin en Bozi, een Newfoundlander, aan de wandel in de bossen van de Utrechtse Heuvelrug. Het is buiig weer, bewolkt.
De weerradar geeft aan: het blijft droog! We lopen door brede beukenlanen. Groene beuken geplant door minder vermogende landeigenaren en rode beuken door rijke. We bewonderen het kunstig bouwwerk van de mieren, een mierenhoop. We nemen nu de smalle zandpaden.
De zon breekt door, haar spel door het gebladerte van de bomen is uniek. Ineens begint het te druppen, we schuilen onder een boom, het is vast een klein buitje. Het begint harder te regenen, het hoost. De boom biedt geen bescherming meer. We zetten de pas er weer in, lopen, lopen in de regen.
Waar zijn we? De regen wordt minder, we bekijken de omgeving. We zijn behoorlijk afgedwaald .We kiezen een pad dat ons toch richting parkeerplaats zou moeten leiden, ondertussen hoost het weer, met een mondkapje veeg ik mijn ogen af. Het lijkt wel of we onder een grote stortdouche lopen! Opnieuw schuilend onder een boom, schiet er ineens een herinnering naar boven die ik vertel.

Ik woonde toen op een flat in Almelo. Er wordt aangebeld, ik doe open. Daar staan mijn zoontjes, hun voetjes in een plas water.
Ze zijn groen, bekleed met een dikke laag kroos. Hun ogen zijn nog te zien en staan schuldig. Het is of ze een pet dragen, er is geen krul te zien.
Ik bekijk ze zwijgend. Ze zeggen gezamenlijk, als in een koor:
We gleden uit en vielen in de sloot! Het ging vanzelf!
Ik zeg: Onder de douche met je kleding aan.
Nou, dat doet niemand, zegt de oudste boos, dat is stom.
Ik zie hem denken, Mama, doe normaal!
Douchen, daarna kleding uit, je goed wassen met zeep en pyjama aan, is mijn reactie.
Er wordt luidkeels geprotesteerd. Mam,het is nog dag!
Mochten jullie naar de slootjes? vraag ik.
Nee, maar we wilden alleen kijken.
Onder oorverdovend protest sproei ik hen af en wis hun sporen, op de 5 trappen naar mijn voordeur.

Ze lachen om mijn verhaal. We krijgen plezier in onze stortdouche, raken doorweekt. Ik vind het geweldig, het is tientallen jaren geleden dat ik zo nat was. We staan stil voor een plas over de volle breedte van het pad. Ik verzucht, zelfs mijn B.H. is nat. De anderen schieten in de lach. Bozi gaat voorop door de plas, wij volgen. De regen blijft zich over ons heen storten. Heel vreemd, het heeft een opbeurend verkwikkend effect. Bij de auto aangekomen realiseren we ons dat het een heerlijke ervaring was. Thuis aangekomen, gelijk warm gaan douchen en droge kleding aan.

Je kunt in een moment van stilte, bezinning, jezelf in het Licht van de Levende zetten. Je ervaar het als een douche. Het Levend Licht omspoelt, doordringt je. Het Licht doet zijn werk. Negatieve gedachten, pijn en verdriet spoelen, vallen van je af. Zo’n douche verkwikt, geeft nieuwe energie aan je wil tot leven. Je voelt het, je bloedt tintelt, je ziel zingt.
Het zo staan in het Licht, geeft een nieuwe impuls aan je zijn in het NU, je groeit in bewust zijn

Geschreven 22-8-2021 Veenendaal