Close

Doorstraald

Moeten, wordt vervangen door mogen,
dat hoort bij ouder worden.
Er komt tijd en ruimte voor herinneringen,
je bekijkt en rangschikt ze.
Terwijl ik word bestraald in het ziekenhuis
licht er ook een herinnering op.
Toen lag ik niet op een balk maar op een bed.
Ik word plotseling omringd door LICHT.
Anders dan daglicht, het Leeft, Beweegt, Sprankelt.
Het plet mij met zijn Kracht,
doorgloeit mij met zijn Macht,
tot in de kleinste cel van mijn lichaam.
Ik krijg geen adem meer.
Het LICHT dwingt mij driemaal in mijzelf te zeggen:
Ik ben Christus!
Dan laat de Kracht, Macht mij los.
Het Licht blijft nog hangen tot ik op adem ben.
Deze ervaring verstop ik, wat moet ik ermee?
Nu tientallen jaren later,
besef ik wat het mij gebracht heeft.
Veel wat ik heb aangeleerd, bekijk ik anders.
Mijn innerlijk weten groeit, wordt bezit.
Ik verbindt gebeurtenissen, ervaringen,
zie de onderliggende verbanden.
Deze herinnering houdt mij nu dagelijks bezig en
laat me wikken en wegen, het geeft stress, maakt me onzeker.
Ik word belaagd door angsten, zwarte duisternis en
raak verdwaald in mij zelf. Huil bittere tranen.
Een onzichtbare hand troost me,
leert mij lopen op zeeën van verdriet.
Geeft inzicht, het waarom van pijn, ziekte, verlies.
Verbaasd ontdek ik: de basis is LIEFDE!
LICHT is Levende Energie.
Daar kan ik een beroep op doen
het geeft wat ik nodig heb, in overvloed.
Alles is er!
Aan mij te ontdekken, te gebruiken,
om balans te recreëren in mijn mens zijn.

Geschreven 26-10-2021 Wijk bij Duurstede