Hoop
In de kerk ben ik. Er ontbreken velen
die er vroeger kwamen en nu een andere weg gaan.
Ook mijn kinderen, familie.
Wat is er fout, misgegaan?
Gaat de kerk verdwijnen?
Die de bruid van Christus is genoemd!
Haar kleed is besmeurt en in stukken gescheurd.
Door haar gedrag, dat niet waardig is.
Dit volhardend door de eeuwen heen.
Het is een stille pijn, verdriet.
God, Christus, liefhebben is dat niet belangrijk?
Waarom, waarom lijkt het of “God” er niet toe doet?
De zon breekt door, haar stralen vallen door de hoge ramen.
Zo breekt Christus door in mijn hart, met nieuw inzicht
Die mij laat zien dat al het bidden, smeken,
het vast houden aan Hem niet verloren gaat:
Eeuwen hebben vele generaties
geleefd, in Mij geloofd, gebeden in liefde.
Hun vertrouwen beschaam ik niet!
De Gouden stad van Vrede is ingedaald.
Er zijn velen die Mij niet herkennen
in die vorm zoals jij dat geleerd hebt.
Toch ben Ik met hen vergroeid” .
Jij ziet, hoort, voelt verschrikkelijke dingen.
Maar, de hoop in de LIEFDE is niet weg.
Die LEEFT in vele zielen.
Kijk zelf, hoor, voel eens anders!
Velen zetten zich in om te leven in VREDE.
Dat is belangrijk.
Zij kennen de LIEFDE die, door de TIJD heen,
hen eigen is geworden.
Waaraan zij een andere vorm geven,
nieuw initiatief ontwikkelen!
Mensen met een hart van Goud,
De LIEFDE zit in hun bloed,
een erfenis aan hen doorgegeven
waarin de Hoop leeft dat het altijd goed komt.
Geschreven 6 Maart 2016