Close

De zee

De zee

Op het strand sta ik, een vrouw.
Met mijn voeten in het zand kijk ik over de zee.
Hoor de meeuwen krijsen.
De golven rollen uit en trekken terug. Tijdloos!
Hier vind ik de Stilte en hoor daarin de de stem van de zee
die tot mij spreekt. Ik luister.
Jij bent gevlucht. Jij hebt verdriet.
Je was zo blij en dankbaar met de onzichtbare wereld.
Geschokt in je vertrouwen, sta je hier.
Zoekt troost, een nieuw begin.
Heel lang geleden ben je in mij ontstaan,
steeds in een nieuwe vorm.
Gegroeid en voortgebracht.
De aarde kleedde je met een nieuw omhulsel, steeds weer.
De LEVENDE bracht je tot bewustzijn.
De schoonheid van de aarde schonk je kracht en inspireerde je.
De onzichtbare gaf je de wil om te leven. Te zijn.
Kijk hoe ik ben. De zee.
Ik leef in de adem van het universum.
Gehoorzaam aan de wetten van Zon en Maan.
Ik ken mijn zwakte en mijn kracht.
Beleef plezier aan wat in mij ontkiemt.
Aan de wolken die van mij opstijgen.
Stort je pijn, verdriet, boosheid in mij. Ik zorg ervoor.
Ik ken je. Heb je gekoesterd, gewiegd in de golven.
Je beschermd, verdedigd.
Jij kent mij in vele gedaantes en vormen.
Zo leerde je met mij om te gaan en te gebruiken.
Bovenal heb ik je geleerd te zijn wie je bent
put er je vreugde uit!
Wat je wilt loslaten is veilig bij mij!
Het is goed, dat je mij herinnert.
Maak een keus, laat los! Dat lucht op. Het heelt.
Water, aarde, vuur en lucht brengen je in balans.
Je weet wie je bent!
Meer is niet nodig.

18 September 2014