Close

De nacht

De nacht

Ik word wakker met gebalde vuisten,
Mijn maag voelt aan als een zware bowlingbal.
Waarom?
Ik doe het licht aan. Ga recht op zitten. Denk na
Die bal is angst, waar komt dat vandaan?
Waarom gebalde vuisten?
Het maakt mij onrustig. Ik besluit wat te gaan eten,
iets doen maakt vaak rustiger,
Als ik achter een bakje yoghurt zit,
schieten allerlei dingen door het hoofd.
Maar het is zuiver afleiding,
ik moet die kluwen in mijn maag ontwarren.
Ik schud mijn hoofd,
weg gedachten, die angst waar komt die vandaan ?
Is het angst voor de ziekte, dood,
angst om de kinderen, kleinkinderen.
Angst omdat ik alleen ben,
Angst heeft vele, vele gezichten, die ik ken.
Ik laat ze de revue passeren.
Ik wil geen angstig mens zijn, al lukt het overdag,
dan is het licht,
maar nu in de nacht lijkt de angst een reus,
die mij besprongen heeft en mij niet wilt verlaten.
Ik luister naar muziek, ook dat maakt mij rustiger,
maar ik wil slapen maar dat kan zo niet.
Ik loop heen en weer, steek een kaars aan.
Ik wil de oorzaak vinden, de aanstichter
van dat ik me zo voel.
Ik ben uit balans, ik vind geen rust. Ik doorloop de dag ervoor.
Daarin vind ik niets. De week,
met wie ik gesproken heb en gezien.
Er schiet mij ineens iets te binnen.
Ik knijp mijn ene oog dicht en dan de andere.
Met mijn linker oog zie ik haast niks. Blind.
Dat is mijn conclusie.
Ik overweeg de gevolgen. Weer een stapje achteruit.
Ik word ouder en daarom overvalt de angst mij,
die ik overdag in bedwang hou.
Het is niet de dood maar de angst voor de aftakeling
die mij in zijn greep houdt.
De weg van afhankelijk zijn die wacht.
Ik besluit om het moedig onder ogen te zien, elke dag weer.
Rustig te blijven. Stap voor stap mijn weg te gaan.

6 September 2013