Maskers
Zwitserland 1980, een vriend neemt mijn man en mij mee
om kennis te maken met een alleenstaande Engelse lady.
Haar huis lijkt op een paleis met een groot wit bordes.
We maken kennis met elkaar.
Ze laat enthousiast een muurschildering zien,
die gemaakt is door Winston Churchill,
duidelijk gesigneerd.
Ze verteld over haar tuin:
er ontbreek iets, zegt ze.
In het weiland achter haar tuin
laat ze een paar koeien grazen.
Elke morgen geniet ze daarvan
“Lovely cows”
De week daarvoor zijn de koeien door de omheining gebroken!
Een spectaculaire achtervolging in de tuin.
Ze mist de koeien zo, maar zijn beter toch bij de boer?
Zij nodigt ons uit voor haar 80ste verjaardag.
Het lijkt ons leuk.
Het plaatst ons voor het probleem: cadeau?
Niet nodig, zegt onze vriend, er komen alleen miljonairs,
die geven elkaar hooguit een bloem.
Ik borduur een miniatuurtje, maak het af,
op de kleine party geef ik haar dit.
Geheel van haar stuk laat ze elke gast het geschenkje zien.
Dit is het eerste persoonlijk gemaakte cadeau in mijn leven!
Ze is er erg blij mee.
Heel nieuwsgierig praat ik met de andere gasten.
Zelf volop bezig met de emancipatie in ons stadje,
peil ik de belangstelling van de vrouwen.
Een raar woord, vinden ze.
Vragend naar hun dagindeling, hoor ik: cruises!
Een reisje, winkelen ertussendoor.
Oh ja kinderen hadden ze ook,
het was leven en laten leven.
Ik wend me tot de mannen,
vraag wat hun dagindeling is
Rondrijden van bank naar bank,
steeds geld verplaatsen.
En ’s avonds dan?
De politiek in de gaten houden,
de koersen bestuderen!
En hobby’s? Ja, nog een nieuwe auto kopen!
Onze gastvrouw vertelde steeds weer over de lovely cows!
En de kerk? mijn laatste poging.
Leuk om je nieuwe hoed of auto te laten zien.
Façades, maskers, kunnen we wel zonder?
Kijk erachter, een ontdekkingsreis.
Vaak is het de moeite waard.
Geschreven 16 juni 2020
gedachten@innekevandenhof.nl