Acceptatie
Met mijn gezin een weekje naar zee,
de pas getrouwde buurtjes gaan ook mee.
180 kilometer ver in de auto 4 volwassen en 4 kinderen,
lang geleden een normaal gebeuren.
De eerste dag gingen we fonduen
gemakkelijk en feestelijk tegelijk.
De kinderen eten mee aan tafel in deze vakantie.
De dag erna opnieuw fonduen,
er is variatie genoeg in de bijgerechten.
Heel blij zeg ik: dit doen we elke dag,
geen gepieker voor mij over wat we nu zullen eten.
De buurtjes zijn het hier niet mee eens
zij willen aardappels, groenten en vlees.
Nou, dan koken jullie toch, zeg ik.
Dat is niet de bedoeling. Samen dan?
Nou vooruit één keertje, want zij hebben toch vakantie?
Mijn kleindochter brengt voor het eerst haar vriend mee.
Het is een hete zomerdag, we eten soep en salades.
Dat valt niet goed bij de vriend: geen gekookte aardappels?
Jaren later vraag ik hem, na zijn verblijf in Korea,
wat eet je daar?
Vis, vis, rauwe vis 3 maal per dag.
Brood was in de verre omtrek niet verkrijgbaar.
maar ik moest het wel eten want er was niets anders.
Accepteren wat er op je weg komt is niet eenvoudig.
Veranderingen zijn er steeds
Boerka’s worden mondkapjes.
Zwarte Piet wordt gekleurd.
Witte Jezus wordt langzaam zwart!
Bidden vroeger, vele malen per dag,
is veranderd in handen wassen,
waar je ook komt.
De mens Jezus leert ons wegen te gaan om
de ander te accepteren en daarin je zelf!
Aan God vraag je: Accepteer me zoals ik ben
God zegt: Leef met mij, ik draag geen naam
ik ben met je verbonden in goed en kwaad,
in verscheidenheid en veelkleurigheid
Accepteer je mij?
Geschreven 3 oktober 2020
gedachten@innekevandenhof.nl