Close

Geluk?

Geluk?

Lekker geslapen, leuk gedroomd, ik voel me blij
en denk aan de leuke weken die ik bij mijn kinderen doorbracht.
Wat heb ik toch veel echt lieve mensen om heen!
Zo begin ik een nieuwe dag bij mijn dochter.
Vandaag ga ik weer naar mijn eigen huis.
Maar eerst nog naar de markt met dochter en vriendin.
De zon schijnt.
Ik krijg zomaar een leuk T shirt met vlinders van de vriendin,
koop lekker fruit en kaas
en dan gaan we terug naar mijn woonplaats.
Ik word thuisgebracht met al mijn inkopen en bagage.
Ik woon er een half jaar in mijn nieuwe appartement
en voor het eerst geniet ik van mijn thuiskomst.
Wat een een licht in de woonkamer.
Ik heb me toch geworteld hier. Je straalt, zegt mijn dochter.
Na hun vertrek zit ik even op de bank, denk:
morgen komt mijn zus en misschien nog één.
Heerlijk! Ik zie hoe de lucht betrekt, regen.
Ik pak mijn boodschappenkar,
hang mijn tas erin met mijn portemonnee
en loop in wolk van geluk naar de super.
Ik doe wat beleg in de boodschappenmand
en loop naar het bier en kijk vol verbazing:
wat een merken!
Ik zie een flinke brede man iets verder op staan
met grote blote voeten in slippers.
Ik reik omhoog en pak een pak met blikjes die ik de mand deponeer en loop om het schap heen naar de wijn.
Terwijl ik daar sta valt mijn blik op mijn boodschappenwagentje
en ik zie dat de rits van mijn tas open is. Portemonnee weg!
Ik schrik en loop snel naar de kassa’s en roep:
mijn portemonnee is gestolen!
Mensen gaan aan de kant en laten mij door
zodat ik het bij de balie kan melden.
De medewerker daar belt de manager.
Terwijl ik wacht kijk ik naar de mensen bij de kassa’s,
maar degene die ook bij het bier stond zie ik niet.
Ik denk, verlies je blijdschap niet want dié is niet gestolen.
Je moet je pasje blokkeren!
De manager komt, ondertussen voel ik hoe mijn lijf
schudt van de schrik.
Ik kan amper praten, antwoord geven op de vragen.
Er wordt gevraagd, ligt uw portemonnee niet thuis?
Ja, een oude vrouw, misschien in de war?
Ondertussen regent het al, de mensen die de winkel verlaten roepen me toe: “sterkte!”.
Ik laat mijn telefoonnummer achter
voor als mijn portemonnee wordt gevonden.
Ik loop naar mijn huis en heb zelfverwijt.
Dit gebeurt er als je op wolken van geluk loopt.
In de haast niet nagedacht, de pasjes niet opgeborgen,
en waarom geen 150 euro meegenomen?
Thuisgekomen beven mijn handen zo
dat ik niet kan bladeren in het telefoonboek.
Bellen lukt, maar mijn zoon neemt niet op,
mijn kleinzoon ook niet, dan mijn schoonzoon,
die heeft snel het alarmnummer gevonden.
Ik bel, keuze menu, een vrouw,
nee u moet iemand anders hebben.
De tijd verstrijkt en ik hoor dat er 600 euro is gepind.
Ik denk: de dief maak er een goed gebruik van.
Later hoor ik, geen camera in het vak waar ik bier pakte.
Een proces-verbaal wordt alleen opgemaakt
als je identiteits-kaart is gestolen
en de pakkans van de dief is nihil.
De nasleep brengt veel werk en kosten mee.
Mijn vreugde is ver te zoeken, verloren.
Er wordt meegeleefd met me, dat is fijn.
Na het bezwaarschrift krijg ik toch van bank
en verzekering alles vergoed!
Ik voel me uit het lood geslagen.
Ik ga graven naar mijn dankbaarheid,
dan komt de blijdschap wel terug.

28 augustus 2014 Inneke van den hof
gedachten@innekevandenhof.nl