Heimwee
Bij het ouder worden bespeur ik steeds vaker
heimwee bij mezelf en de ander.
In een verlangen, dat pijn doet.
Het verlangen naar het LEVEND LICHT.
Kenbaar in verdriet, vreugde
in schoonheid van gedicht en schilderij
bouwwerk, samenwerking en natuur.
Herkenbaar in de tegenstellingen die je ontmoet.
Die wijst je op de verantwoording.
Als je weet waar je voor je geboorte
gevormd en gegroeid bent.
Dan is het nu, op aarde een uitdaging
een beroep op je inzet, energie.
Je bent een mens, uiterst kwetsbaar.
Je trekt het niet meer
Je denkt en zegt: Ik wil weg.
Ik ben klaar hier en wil dood.
Mijn glas is leeg.
Het Leven Zelf laat je dan soms
ervaren hoop, inzicht.
Je glas vult zich weer.
Om zoals je bent, hier nu, op aarde door te gaan.
Tot het moment dat je heel zeker weet
het is tijd om afscheid te nemen.
Je kunt altijd een beroep doen
op het recht van de dood
dat in je komst op aarde ligt besloten.
Het Licht, dat in je is, zal je helpen,
draagt je door de tunnel van het afscheid, de dood.
Een stralend welkom wacht je.
Het Levend Licht neemt je op, ervaar je.
Brengt je waarheen jij wilt, naar wat je wilt.
Jouw keus, altijd in een natuurlijke samenwerking
met je metgezel, het LEVEND Licht.
Geschreven op 30 Januari 2016