Op de vlucht.
Maria rept zich snel
door het beginnend licht van de nieuwe dag
naar het graf van haar Jezus.
Ze wil de leerlingen voor zijn.
Even alleen met hem, samen zijn,
dit is hun beiden zo weinig gegund.
Hun relatie is een zeer goed bewaard geheim.
Sinds Jezus is begonnen met zijn onderricht
loopt zijn leven ernstig gevaar.
Is hij niet de ongekroonde koning,
die hun land van de vijand zal verlossen?
Zij heeft gekozen er te zijn voor hem.
Zijn leven loopt vanaf het begin gevaar.
Vijanden rondom hem heen.
Jezus’ lach doet haar telkens weer alle gevaar vergeten.
Nu is zij klaar voor haar goed voorbereide vlucht.
Zij gaat haar thuisland verlaten.
Maar eerst wil ze bij Jezus zijn,
ongestoord afscheid nemen.
Dan blijft zij van schrik staan,
de steen is weg voor het graf.
Ze hebben Jezus weggehaald
is haar eerste gedachte.
Ze ziet ook enkele discipelen
van de andere kant naderen.
Met hen haast ze zich naar het geopende graf
totaal leeg op de linnen doeken na
waarin de dode was gewikkeld.
Vertwijfeld slaat Maria haar handen
voor haar gezicht.
Zelfs een afscheid van haar Jezus gunnen zij haar niet.
Een jammerklacht ontglipt haar.
Zij kijkt nogmaals in het graf.
Ziet een stralende witte gestalte staan aan
het hoofdeind en een aan het voeteneind!
Gevraagd wordt: Waarom huil je?
Jezus is weggehaald, ik weet niet waar naar toe.
Zo luidt haar antwoord.
Maria kijkt om, want er staat iemand achter haar.
Verzonken in haar diepe wanhoop, herkent ze hem niet.
Hij vraagt, waarom huil je, wie zoek je?
Maria veronderstelt dat hij de tuinman is en zegt:
Heeft U mijn Jezus weggelegd,
waar heeft U hem gebracht?
Ik wil hem meenemen!
Jezus noemt slechts haar naam, Maria!
Zij draait zich om, ze kijken elkaar aan.
Diepe stilte omhult hen.
Haar geest opent zich,
hij treedt binnen, vult haar.
Verbonden in Eenheid
ontvangt zij zijn geschenk, zo teer
het nestelt zich diep in haar zijn!
Voor een tijd en nog een tijd……..
Maria recht haar rug,
zij put uit haar diep weten.
Het is goed! Reikt naar hem.
Jezus zegt: Raak me niet aan,
want ik ben nog niet opstegen naar de Vader!
Maria deinst terug of ze geslagen wordt.
Afgewezen, ze voelt de kilte opkomen,
Altijd, altijd eerst zijn Vader
die stap voor stap Jezus laat inzien
dat hij zijn leven zou geven voor velen als verzoening.
Welke Vader vraagt zo iets van zijn zoon?
Accepteren, dat heeft ze uiteindelijk gedaan.
Ze legt haar handen op haar hart
zijn diepste geheim is veilig bij haar,
ze ziet de Vrede in zijn ogen
Zij deelt mee in die Vrede.
Het Geschenk uit DE LIEFDE,
die haar de Weg zal wijzen in haar Zijn
zo haar Kracht zal worden.
Jezus denkt aan zijn leerlingen,
geeft haar een boodschap mee.
Ik stijg op naar mijn Vader,
die ook jullie Vader is.
Naar mijn God, die ook jullie God is.
Woorden, gedachten, borrelen in haar,
Geen woord meer voor haar?
Zij vlucht van hem, van wie ze houdt..
Brengt de woorden van hun leraar over
aan de leerlingen, zonder de blijdschap
die zij ervaren over het opstaan van Jezus.
Vluchten, dat wordt haar leven.
Nooit meer veilig door het geheim dat ze draagt.
Wanneer is haar Vlucht ten einde?
Geschreven 19 juni 2019
gedachten@innekevandenhof.nl