Vrouw
In het begin sta ik, vrouw, midden in het universum.
Om mij heen is het niet duister maar ook niet licht.
Transparant,
rustig, de stilte heerst.
Ik beweeg mij niet,
Er is rust in mij, ik wacht.
Waarop? Ik weet het niet.
Er verschijnt een gestalte, ver van mij.
Hij beweegt zich naar mij toe.
Hij is groter dan ik, zijn gewaad valt in
ruime plooien om hem heen.
Zijn gezicht is verhuld.
Hij komt steeds dichterbij.
Ik word mij ineens bewust
dat ik besta uit duizenden nee, miljoenen deeltjes.
Ik voel het in mijn hoofd, armen en benen,
mijn hele lichaam.
Ik ben verbijsterd,
slaak een diepe zucht.
De Gestalte staat voor mij
Bukt zich, drukt stevig, doelbewust zijn lippen op mij.
Ik open mijn mond, hij blaast zijn adem in mij.
Al mijn miljoenen deeltjes voegen zich in mij
tot een volmaakt geheel.
De gestalte treedt terug met zijn gezicht naar mij toegekeerd,
Steeds verder en verder en verdwijnt.
Ik sta daar vol verwondering.
Er hangt iets aan mijn lippen,
breng mijn hand er naar toe
Zie een druppel, rood, bloed !!!
Ik ben gewoon een mens,
Vrouw, verbonden met het universum en aarde.
Geworteld in beide.
Vanuit mijn heelheid, die moed en vertrouwen geeft
ben ik wat ik ben, vrouw, vol hoop en licht,
bewust van haar zwakheid,
die haar kracht is!!!
Inneke van den Hof
gedachten@innekevandenhof.nl