Close

Anker

Anker

Mijn man en ik willen weg van het plekje waar we een tijdje
heerlijk met onze boot gelegen hebben.
Het is een fijne zonnige dag,
we hebben gezwommen en gepicknickt.
We klimmen aan boord, mijn man wil het anker binnen halen,
na enkele mislukte pogingen zegt hij tegen mij:
wil jij eens kijken wat er aan de hand is?
Goed dat ik nog in badkleding ben.
In het water vind ik snel het anker, maak het los en zwem
met het anker in mijn armen naar boven.
Het anker wordt steeds zwaarder in mijn armen,
de boot drijft weg en ik zwem er naar toe.
Het anker voelt zo zwaar.
Het lijkt wel of het mij naar beneden trekt.
Mijn man gebaart op de boot en roept. Ik versta het niet.
Ineens dringt het tot mij door.
Ik laat het anker vallen,
wat een opluchting en zwem naar de boot,
klim omhoog en val uitgeput op het dek.
Aan mijn mans stem hoor ik dat hij zich ongerust maakte,
maar ook hoe dom ik was om het anker vast te houden
en ermee te gaan zwemmen.

Ook in het dagelijks leven houden we
regels en wetten vaak omklemd
net zoals ik het anker.
We voelen ons daar veilig bij.
We verstarren in onze levenshouding.
Een anker trekt ons naar de bodem.
Je geest krijgt de ruimte niet om te groeien, verder te gaan.
Een anker is goed om tot rust te komen, om je te bezinnen.
Laat het anker los en ga in vrijheid verder!

Inneke van den Hof
1 juli 2019
Gedachten@innekevandenhof.nl