Close

Mijn moeder

Mijn moeder

Moeder van zeven dochters ligt in coma,
wordt niet meer wakker.
In eerbied voor haar wens niet te sleutelen,
zijn we allen om haar heen.
Wij zullen bij haar blijven tot aan de hemelpoort,
dat hebben haar toegezongen op haar tachtigste verjaardag,
niet wetend dat het spoedig zou zijn.
Wij verdelen ons in twee groepen,
een groep van vier voor de dag en drie voor de nacht.
Wij zullen er zijn voor haar, die liefde uitdroeg elk dag.

Zelf was ze geadopteerd door een ouder echtpaar.
Zij voelde zich eenzaam daardoor.
Zoekend naar saamhorigheid, verbond zij ons tot een eenheid.
Zij was er altijd voor ons.
Zij wist wanneer zij nodig was, kwam alsof zij geroepen was.
Je bent hier voor de ander op de aarde, dat droeg moeder uit.
Zij deed ons dat voor in haar leven, zij cijferde zichzelf weg,
Als het kon hielp zij en veroordeelde nooit.
Een keuze, een daad waar een ander kwaad over was
onderzocht zij, luisterde met haar hart.
Zocht naar het goede in de mens.
Niet oordelen in boosheid, verontwaardiging!
Wachten tot je niet meer boos bent,
je mening is anders al negatief.
Ga op onderzoek uit naar het waarom!
Luisteren, niet de ander afstoten, kwetsen.

Zo staan wij als zeven zussen steeds om haar heen.
Samen gebonden in stil verdriet om haar afscheid.
Dan gaat zij, midden in de nacht, ons mam.
De één omarmt haar, de ander bid, verstomd door verdriet,
maar één kan zingen.
Zo wordt ze gedragen door de gouden hemelpoort,
waar anderen haar overnemen en brengen in
het licht waar ze vandaan kwam.

Inneke van den Hof
gedachten@innekevandenhof.nl